نصرالدین نانسی، احمد آذین، علیرضا گلشنی نظریه ی "عدالت سیاسی" در آرای خواجه نصیرالدین طوسی

پژوهش حاضر در پی ارائه ی "نظریه عدالت سیاسی" در اندیشه ی سیاسی خواجه نصیرالدین طوسی است و این مهم را در قالب روش تحلیل گفتمان بررسی خواهد کرد.

- چکیده پژوهش حاضر در پی ارائه ی "نظریه عدالت سیاسی" در اندیشه ی سیاسی خواجه نصیرالدین طوسی است و این مهم را در قالب روش تحلیل گفتمان بررسی خواهد کرد.

خواجه نصیر در ساماندهی این مسأله براساس اصول مذهب شیعه - به ویژه "عدالت" و "امامت" - پیش رفته و برمبنای عدل الهی در نظام تشریع و قاعده ی لطف، به امام یا رییس اول مدینه مشروعیت داده و او را عامل جاری شدن عدالت سیاسی و اجتماعی محسوب کرده است.

بدین ترتیب "امام" محور اندیشه ی سیاسی و دال مرکزی مفصل بندی گفتمان عدالت سیاسی خواجه نصیر است که با جذب دال های شناور (ارتباط با عقل فعال، پیوند شرع با عقل، پیوند دین و سیاست، فضایل امام، استعداد و استحقاق و .

) از حوزه ی گفتمان گونگی زمانه، با تثبیت معنا در پی هژمونیک نمودن خویش می باشد.

طوسی با نگرش شیعی، مدینه ای فاضله ارائه و گفتمانی پایدار و ماندگار در برابر دیگر گفتمان ها (در دوران خود و بعد آن) ایجاد می کند.

کلیدواژه ها: نظریه ی عدالت سیاسی؛ خواجه نصیرالدین طوسی؛ امام؛ روش تحلیل گفتمان نویسندگان: نصرالدین نانسی: دانشجوی دکتری دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرضا.